Przejdź do wszystkich komunikatów »
Opisany w poprzednim komunikacie zestaw do badania gleby można wykorzystać w wielu przewidzianych programem nauczania doświadczeniach. Poniżej wymienimy 16 takich doświadczeń, a w dalszej części zaprezentujemy wybrane doświadczenia.
W doświadczeniu wykorzystujemy sit o średnicy oczek 2 mm, kilka czystych worków foliowych, szufelkę. Z gleby, którą zamierzamy badać pobieramy większą ilość próbek. czynnośc tę najlepiej wykonać po deszczu. Zaraz po zgromadzeniu ziemi rozgniatamy ją palcami, najdokładniej jak można, i tak przygotowaną osuszamy na powietrzu. Odważamy 1 kg, po czym wybieramy z niej zawarte składniki jak - kamienie o średnicy większej od 6 cm, które wkładamy do kubka plastikowego. Tym samym oddzieliliśmy pierwszą "frakcję" (klasa wielkości gleby). Z kolei młotkiem rozbijamy tę przebraną ziemię w jakimś zużytym garnku, który stać powinien na twardym podłożu. Teraz przesiewamy glebę przez sitko druciane 2 mm. Cząstki 2÷60mm, które zostały na sitku wsypujemy do innego naczynia. Te cząstki stanowią drugą frakcję gleby. Natomist cząstki, które przez sitko spadły tworzą trzecią frakcje, tzw glebę miałką. Ta frakcja odgrywa w gleboznawstwie ważną rolę, dlatego tę miałką ziemię przeznaczamy do dalszych doświadczeń. Zmierzmy ciężar otrzymanych trzech frakcji. Pozwoli to na ocenę procentowego udziału poszczególnych frakcji. Podział składników gleby według wielkości ziaren: - ziarna o wielkości powyżej 60 mm - otoczaki - ziarna o wielkości 2÷60 mm - żwir, gruz - ziarna o wielkości poniżej 2 mm - gleba miałka
Na szkiełko podstawowe mikroskopu nanosimy przy pomocy szklanego pręta kroplę wody destylowanej. Mieszamy ją z grudką gleby i nakrywamy szkiełkiem nakrywkowym. Pod mikroskopem obserwujemy charakterystyczne kształty bakterii. Gleba jest naturalnym środowiskiem życia dla ogromnej liczby bakterii. W 1 g może żyć ich wiele miliardów, a więc może być ich więcej niż ludzi na kuli ziemskiej.
Proste doświadczenie z opadłymi liśćmi bukowymi ukazuje nam, że chrząszcze, roztocza, wije, skoczonogi i inne zwierzęta glebowe żerując, pomagają rozkładać szczątki organiczne.Liście wkładamy do siatki ze sztucznego tworzywa o małych oczkach. Następnie siatkę zakopujemy w naturalnym podłożu. w celach porównawczych obok zakopujemy drugą wiązkę liści ale bez siatki. Po pewnym czasie zauważamy, że rozkład listowia bukowego w siatce jest znacznie wolniejszy niż listowia bez siatki. Zwierzęta ziemne potrafią znacznie szybciej rozłożyć substancję organiczną, co ma wielkie znaczenie dla naszego otoczenia przyrodniczego.
Opisy wszystkich doświadczeń w instrukcji, zobacz także zdjęcia i ofertę handlową.